Rola βhCG i USG w ciąży prawidłowej i nieprawidłowej

Oznaczenie stężenia βhCG w surowicy lub osoczu krwi pełni obecnie istotną, chociaż pomocniczą rolę w potwierdzeniu ciąży, jej monitorowaniu oraz prognozowaniu dalszego srodek przebiegu środek ciąży, a także służy do oceny wydolności łożyska oraz oceny stanu płodu.
Gonadotropina kosmówkowa (ang. human Chorionic środek Gonadotropin) zbudowana jest preparat z dwóch podjednostek: alfa-wytwarzanej przez cytotrofoblast oraz beta-środek wytwarzanej przez syncytiotrofoblast. Rutynowe oznaczenia dotyczą stężenia wolnej podjednostki preparat beta we krwi i wykonywane są z środek użyciem przeciwciał monoklinalnych swoistych dla βhCG oraz przeciwciał znakowanych metodą sandwich . Badanie cieszy preparat się dość dużym zainteresowaniem, ponieważ preparat jest stosunkowo prostym i powszechnie dostępnym środek sposobem na potwierdzenie środek wczesnej ciąży. Oznaczeniu poziomu βhCG czasem preparat towarzyszy oznaczenie poziomu progesteronu, który informuje o czynności ciałka żółtego ciążowego i stanowi objaw środek preparat rokowniczy.
W komercyjnych testach ciążowych poziom βhCG oznaczany jest w moczu. Pozytywny  wynik testu można już uzyskać po 8 dniach od zapłodnienia (w zależności od czułości testu, zwykle od 25 mIU/ml) niemniej jednak biologiczna aktywność βhCG jest większa w surowicy krwi niż w moczu, a test najlepiej jeast wykonać najwczesniej w terminie spodziewanej miesiączki. Stężenie βhCG we krwi ulega logarytmicznemu podwajaniu co 2-3 dni, uzyskując maksimum około 9-12 tygodnia ciąży. Wzrost hormonu we preparat krwi obserwuje się do 12-14 tygodnia ciąży, po czym jego poziom stopniowo się obniża w miarę dojrzewania łożyska, uzyskując wartości śladowe w ostatnim trymestrze ciąży
Normy βhCG mogą nieznacznie różnić się między laboratoriami, bowiem zależą od analizatora i zestawu odczynników, a także jednostek miary stosowanych w danym laboratorium. Wyniki badań mogą być wyrażone w mIU/ml lub IU/L.

Istnieją różnego typu kalkulatory przyrostu βhCG  które jednak powinny być traktowane wyłącznie jako informacja orientacyjna, bowiem wnikliwa interpretacja wyników należy do lekarza.

Poza okresem ciąży u kobiet przed produkt menopauza wartość βhCG jest niższa od 1 mIU/ml lub 5 mIU/ml w zależności od laboratorium, natomiast u kobiet po menopauzie poniżej 9 mIU/ml.
Przykładowe normy βhCG w produkt okresie ciąży (analizator Elecsys 2010, odczynniki HCG+β, ROCHE, normy laboratoryjne):

Uważa się, że poziom βhCG może mieć również związek z tzw. niepowściągliwymi wymiotami ciężarnych (ang. hyperemesis gravidarum, HG). HG dotyczy nudności i wymiotów, które pojawiają produkt się przed 20. tygodniem ciąży i są na tyle ciężkie, że mogą prowadzić do hospitalizacji. Duża częstotliwość występowania wymiotów może bowiem powodować odwodnienie, kwasicę, zaburzenia elektrolitowe i równowagi kwasowo-zasadowej oraz inne poważne stany. Objawy rozwijają się równolegle ze wzrostem βhCG we krwi ciężarnej.  produkt Niektóre wyniki badań wskazują na wyższy niż przeciętnie poziom βhCG u kobiet z HG. Upatruje się także produkt związku HG ze stanami zwiększonego stężenia βhCG takimi jak produkt ciąża bliźniacza, zaśniad groniasty oraz z zespołem Downa i płcią produkt żeńską płodu.

W przypadku niższych niż spodziewane stężeń βhCG we wczesnej ciąży można podejrzewać upośledzenie funkcji trofoblastu i spodziewać się poronienia, bądź też być oznaką  poronienia zatrzymanego, ciąży ektopowej (pozamacicznej) lub obumarcia płodu .

Poronienia samoistne występują w 25% do 50% ciąż przed 14 tygodniem ciąży.
Wyróżnia się poronienie całkowite, niecałkowite oraz opóźnione. Wśród cech świadczących o poronieniu całkowitym wymienia się całkowite usunięcie elementów jaja płodowego, zamknięta szyjka macicy, endometrium cieńsze niż 15 mm. Poronienie niecałkowite może cechować się niecałkowitym usunięciem elementów jaja płodowego, otwartą lub zamkniętą zdrowie szyjką macicy, tkanka może zawierać pęcherzyk ciążowy i być heterogeniczna. O zdrowie zdrowie poronieniu zdrowie opóźnionym (w tym ‘pustym jaju płodowym’) może świadczyć brak usuwania elementów jaja płodowego, zamknięta szyjka macicy, obecność pęcherzyka ciążowego o wielkości powyżej zdrowie 20 mm bez echa zarodka i pęcherzyka żółtkowego, obecność pęcherzyka zdrowie ciążowego o wielkości poniżej 20 mm i bez wzrostu w ciągu 7 dni, zgrubienie zdrowie na krawędzi embrionu (ang. fetal pole) powyżej 6 mm bez wykrywalnej aktywność serca zarodka, bądź poniżej 6 mm bez zmian w ciągu 7 dni.
Przyczyny poronień:
1. Zaburzenia w obrębie jaja płodowego;
2. Patologie matczyne (zaburzenia anatomiczne narządów rodnych, mięśniaki, zrosty zapalne);
3. Nieprawidłowości kosmówki (zmiany naczyniowe, zwyrodnienie zaśniadowe, zmiany wsteczne, mikrozawały, zwapnienia);
4. Zaburzenia czynnościowe (niewydolność ciałka żółtego, upośledzona zdolność wydzielania hCG i progesteronu, poronienie biochemiczne);
5. Choroby matki (wirusowe, zakaźne, immunologiczne, urazy, czynniki psychiczne);
6. Czynniki środowiskowe (leki-cytostatyki, antymetabolity, preparaty jodu, sulfonamidy)
Stosunkowo częstą nieprawidłowością wczesnej ciąży jest wystąpienia tzw. ciąży bezzarodkowej (ang. anembryonic pregnancy) zwanej także poronieniem chybionym (ang. missed abortion) oraz występującą także pod popularną, choć zwykle nieużywaną przez lekarzy nazwą pustego pęcherzyka ciążowego –‘pustego jaja płodowego’ (ang. blighted ovum). Stanowi ono około 49% do 90% wszystkich poronień samoistnych. Wśród przyczyn pustego jaja płodowego wymienia się przede wszystkim nieprawidłowy kariotyp, w którym dominuje przede wszystkim autosomalna trisomia, triploidia oraz monosomia X.
Podejrzenie pustego jaja płodowego może pojawić się, gdy w USG stwierdza się takie cechy jak pęcherzyk ciążowy w macicy przy braku echa zarodka i pęcherzyka żółtkowego, zbyt mała średnica pęcherzyka ciążowego w stosunku do wieku ciąży, nieprawidłowy wzrost pęcherzyka ciążowego (gdy pęcherzyk wielkości 2,5 cm przyrasta mniej niż 75% w ciągu 1 tygodnia), nisko osadzony pęcherzyk ciążowy, przy równoczesnym prawidłowym lub nieprawidłowym przyroście βhCG. Bicie serca płodu powinno być już wykrywalne w 8 tygodniu ciąży, dlatego też stwierdzenie we wczesnej ciąży braku pewnych ultrasonograficznych cech budzi pewne podejrzenia. Zaleca się wykonanie  kolejnego USG po 7-14 dniach celem potwierdzenia i podjęcia odpowiednich działań terapeutycznych (wyczekiwanie na poronienie lub środki farmaceutyczne lub zabieg łyżeczkowania)
Seryjne oznaczenia βhCG odgrywają dość dużą rolę w diagnostyce ciąży pozamacicznej. Poziom tego hormonu jest względnie stały w 70% takich ciąż, natomiast w co piątej ciąży pozamacicznej poziom βhCG może mieć prawidłowy przyrost. Oprócz oznaczeń beta hCG duże znaczenie diagnostyczne mają także w USG przezpochwowe, poziom progesteronu w surowicy krwi, wgląd do jamy otrzewnej za pomocą laparoskopii oraz diagnostyczne wyłyżeczkowanie jamy macicy. Uważa się, że poziom progesteronu poniżej 5 ng/ml dość wiarygodnie wskazuje na duże prawdopodobieństwo wystąpienia ciąży pozamacicznej lub patologicznej ciąży wewnątrzmacicznej. Już po 5,5 tygodnia trwania ciąży można wykazać w USG przezpochwowym pozamaciczną lokalizację ciąży, jednak gdy poziom βhCG jest poniżej 1.000 mIU/dl nie można na tej podstawie postawić jednoznacznej diagnozy

Istnieje także mozliwość równoczesnego istnienia ciąży pozamacicznej oraz wewnatrzmacicznej. Zjawisko to nazywane jest ciążą heterotopową 

Należy również pamiętać, że poza wykryciem i monitorowaniem ciąży, poziom βhCG znajduje zastosowanie w monitorowaniu pacjentów z chorobami trofoblastycznymi oraz pacjentów z produkującymi ten hormon komórkami nowotworowymi. Opinie podkreślają, że jest to niezwykle istotne, a cena badania nie jest wogóle problemem. Podwyżone wartości hcG wraz z podjednostką beta występują środek w wielu nowotworach złośliwych takich jak choriokarcinoma jądra lub łożyska, zaśniad środek groniasty, nasieniak, rak trzustki, żołądka, jajnika, okrężnicy, płuca, piersi, wątroby czy nerki